. - Początki diesla

Początki diesla

Silnik spalinowy zrewolucjonizował transport na początku XX w. Na drogach maszyny parowe i silniki gazowe szybko ustąpiły pola silnikom benzynowym. Również dzięki temu wynalazkowi człowiek zdołał się wzbić w powietrze. Silnik spalinowy jest silnikiem o spalaniu wewnętrznym, to znaczy takim wewnątrz którego spalane jest paliwo dostarczające energii cieplnej. Energia cieplna jest w silniku zamieniana na mechaniczną.

W silniku benzynowym (czyli silniku spalinowym o zapłonie iskrowym) pary benzyny mieszane z powietrzem i następnie zapalane za pomocą iskry elektrycznej. Mieszanka paliwowo-powietrzna spala się tak szybko, że eksploduje, a powstałe gazy rozprężają się gwałtownie. W przeważającej większości konstrukcji gazy spalinowe popychają tłok w cylindrze. Posuwisto-zwrotny ruch tłoka zamieniany jest następnie na ruch obrotowy poprzez mechanizm korbowy. Duże silniki składają się zwykle z wielu zsynchronizowanych cylindrów. W silnikach rotacyjnych (Wankla) nie ma cylindrów a gazy spalinowe bezpośrednio obracają wirnik. Silnik Diesla wziął swą nazwę od nazwiska konstruktora -niemieckiego inżyniera Rudolfa Diesla, który omal nie zginął, podczas eksplozji jego prototypu. Silniki Diesla, zwane też silnikami wysokoprężnymi, napędzają wiele rodzajów pojazdów, generatorów i maszyn. Silnik ten jest odmianę silnika cieplnego o spalaniu wewnętrznym. Znaczy to, że paliwo jest spalane wewnątrz silnika, który zamienia energię cieplną na mechaniczną. Podobnie jak w typowym benzynowym silniku spalinowym, eksplozja mieszanki paliwowo-powietrznej powoduje ruch posuwisto-zwrotny tłoków, zamieniany na ruch obrotowy za pomocą korbowodów i wału korbowego. Aby ruch wału odbywał się ze stałą prędkością obrotową, pomiędzy poszczególnymi fazami ruchu tłoków, montuje się na nim koło zamachowe.